H Campanula laciniata είναι ένα χασμοφυτικό, πολυετές, παλαιό-ενδημικό είδος με κατακερματισμένη γεωγραφική εξάπλωση, το οποίο απαντάται στις φυτογεωγραφικές περιοχές των Κυκλάδων και της Κρήτης-Καρπάθου. Φύεται σε συχνά απρόσιτους ασβεστολιθικούς κρημνούς, έχει εντυπωσιακά, μεγάλα άνθη και συχνά σχηματίζει ολιγομελείς πληθυσμούς.
Ριζωματώδες πολυετές ποώδες φυτό που δεν ξεπερνά σε ύψος τα 10εκ. Τα φύλλα της βάσης σχηματίζουν ρόδακα. Είναι καρδιόσχημα, λεία, σκούρου πράσινου χρώματος με οδοντωτό κράσπεδο και οξύ ή αμβλύ άκρο ενώ εκείνα των βλαστών είναι συνήθως πιο οξύληκτα. Τα άνθη αναπτύσσονται στην άκρη μακριών ποδίσκων, είναι άοσμα και έχουν χρώμα ανοιχτό ερυθροϊώδες έως λευκωπό. Περίοδος άνθισης Μάρτιος - Ιούνιος.
Το Narthecium scardicum Košanin ανήκει στην οικογένεια Melanthiaceae. Πρόκειται για ένα σπάνιο φυτό για την Ελλάδα, καθώς έχει εντοπιστεί σε δύο μόνο βουνά της βόρειας Πίνδου: το Σμόλικα και το Μαυροβούνι. Εκτός Ελλάδας, το N. scardicum βρίσκεται στη βορειοανατολική Αλβανία και τη νοτιοδυτική πρώην Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή δηλαδή του όρους Σκάρδος, από όπου πήρε το όνομά του το είδος. Το ιδιαίτερο αυτό φυτό, με τα χαρακτηριστικά τριχωτά νήματα των στημόνων, φύεται σε υγρές θέσεις, δίπλα σε ρυάκια και πηγές, σε υψόμετρο από 1500 έως 2100 μ. και σερπεντινικό υπόστρωμα.
Ήδη γνωστό από τα ταξίδια του Τουρνεφόρτ, ο Echinops graecus είναι ένα ενδημικό φυτό της ελληνικής χλωρίδας. Διακρίνεται εύκολα από τα υπόλοιπα είδη του γένους με τα δις-πτεροσχιδή φύλλα του πυκνά διατεταγμένα μέχρι την ταξιανθία. Είναι ένα φωτόφιλο και θερμόφιλο είδος το οποίο φύεται σε χαμηλά υψόμετρα σε αγρούς, ελαιώνες, αμπελώνες, ανάμεσα σε φρύγανα αλλά και σε αμμώδεις βιοτόπους. Κατανέμεται στις χλωριδικές περιοχές της Πελοποννήσου, Στερεά Ελλάδας, Ανατολικής Κεντρικής Ελλάδας, Δυτικού Αιγαίου και Κυκλάδων.
Το Δ.Σ. της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας με θλίψη πληροφορήθηκε την απώλεια του επίτιμου μέλους της ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΕΚΟΥ Ομότιμου Καθηγητή του ΑΠΘ, επιφανούς επιστήμονα, ιδρυτικού μέλους και πρώην προέδρου της ΕΒΕ.
Σε έκτακτη συνεδρίασή του την Κυριακή 28 Ιουνίου 2020 και θέλοντας να τιμήσει την πολύχρονη επιστημονική προσφορά αλλά και τη μνήμη του, αποφάσισε ομόφωνα:
Πολυαγαπημένη μας Πηνελόπη,
Για το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο βρέθηκες από το 1982 ως φοιτήτρια μέχρι σήμερα που ως συνάδελφο σε αποχαιρετούμε ήσουν ένα δραστήριο, έντιμο και ικανό μέλος της επιστημονικής μας κοινότητας - μία πιστή, ειλικρινής και πρόσχαρη φίλη - μία συνεργάτιδα που η ασθένεια δεν σου επέτρεψε να ολοκληρώσεις τον κύκλο σου και να δώσεις ακόμη περισσότερα στην επιστήμη που λάτρεψες.
Η Πηνελόπη Δεληπέτρου για πολλούς από εμάς δεν ήταν απλώς μία καλή επιστήμονας, μία δραστήρια και αεικίνητη συνάδελφος. Ήταν μια καλή φίλη, που μπορούσαμε μετά την κοπιαστική δουλειά στο πεδίο, που τόσο αγαπούσε, να καθίσουμε σε μια ταβέρνα, να πιούμε ένα ποτήρι κρασί και να μιλήσουμε για τη δουλειά της επόμενης μέρας ή για κάποιο άλλο, άσχετο θέμα. Η Πηνελόπη ήταν άοκνη και δυναμική, αγαπούσε τη δουλειά της σε υπερβολικό βαθμό, ήταν στην κυριολεξία αφιερωμένη σε αυτό που υπηρετούσε.
Στο πλαίσιο των ερευνητικών αντικειμένων της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας είναι σημαντικό να υπάρχουν Ειδικά Τεύχη (Special Issues) σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές, που συγκεντρώνουν συλλογές δημοσιεύσεων μελών της σχετικές με ένα εξειδικευμένο θέμα. Στόχος είναι να αναπτυχθεί επίσης η αλληλεπίδραση μεταξύ συγγραφέων και αναγνωστών και η συζήτηση σχετικά με τις τρέχουσες ερευνητικές κατευθύνσεις. Το πεδίο αυτό της ιστοσελίδας της ΕΒΕ θα ανανεώνεται με κάθε νέο Ειδικό Τεύχος που διοργανώνεται από τα μέλη της.
Το C. cartwrightianus είναι ένα ενδημικό είδος της Ελλάδας που εξαπλώνεται στη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου, όπου μπορεί κανείς να τον δει σε ανθοφορία μεταξύ Οκτωβρίου και Ιανουαρίου. Το όνομα δόθηκε από τον βοτανικό William Herbert προς τιμήν του John Cartwright, βρετανού πρόξενου στην Κωνσταντινούπολη κατά τις αρχές του 19ου αιώνα. Το είδος αποτελεί υποψήφιο ως πρόγονο του καλλιεργημένου κρόκου (Crocus sativus).
Το είδος Saponaria jagelii είναι ένα στενοενδημικό της Ελλάδας, το οποίο απαντάται σε δύο μόνο σημεία στο δυτικό τμήμα της νήσου Ελαφόνησος, ενώ έχει αναφερθεί, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί έως σήμερα η ύπαρξη του και στην χερσόνησο του Μαλέα. Ανθίζει κατά τα τέλη Μαρτίου έως και τις αρχές Μαΐου, ενώ η περίοδος καρποφορίας της διαρκεί από τις αρχές Μαΐου έως και τις αρχές Ιουνίου. Φύεται αποκλειστικά σε αμμώδεις παραλιακές τοποθεσίες (αμμοθίνες) και αποτελεί τμήμα της χαρακτηριστικής φυτοκοινωνίας η οποία αναπτύσσεται σε διαταραγμένες συνθήκες κατά μήκος αμμωδών παραλιών.
