Το είδος Pinus peuce (βαλκανική ή πενταβέλονη πεύκη) είναι ένα ενδημικό είδος πεύκης της Νότιας Βαλκανικής χερσονήσου. Εκτός από την Ελλάδα, απαντά σε Νότια Σερβία, Μαυροβουνιο, Αλβανία, ΠΓΔΜ και Βουλγαρία, όπου σχηματίζει αμιγείς ή μικτές συστάδες με άλλα κωνοφόρα και πλατύφυλλα είδη. Στη χώρα μας συναντά το νοτιότερο σημείο της εξάπλωσής του, εμφανιζόμενο σε μεμονωμένες θέσεις των βορείων συνόρων σε Μακεδονία και Θράκη.

Αειθαλές δένδρο ή θάμνος με ύψος έως 20 m. Η άνθιση λαμβάνει χώρα Μάρτιο-Απρίλιο και η ωρίμανση των σπερμάτων Σεπτέμβριο-Νοέμβριο. Απαντά σε δάση φυλλοβόλων, σε ασβεστόλιθους, σε υψόμετρα από 600 έως 1800 m, σε μικρές ομάδες ή μεμονωμένα άτομα. Απαντά σποραδικά στην ηπειρωτική χώρα, την Εύβοια και τη Θάσο. Εξαπλώνεται στη Δ. και Κ. Ευρώπη, τον Καύκασο και το Ιράν. Όλα τα μέρη του, εκτός από το σαρκώδες περίβλημα του καρπού είναι δηλητηριώδη για τα ζώα, ιδιαιτέρως τα σπέρματα.

Ενδημικό δένδρο της Ελλάδας που εξαπλώνεται από την Κεφαλονιά έως και την Εύβοια, την Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα (βορειότερα μέχρι τον Όλυμπο και τον Άθω σχηματίζει με την Α. alba Miller το υβρίδιο A. borisii-regis Mattf). Απαντάται σε αμιγείς ή μικτές (με μαύρη πεύκη) συστάδες σε υψόμετρο (600)900-1800(1900) m, σε ορεινές και ημιορεινές πλαγιές με βαθύ, γόνιμο, χαλαρό, υγρό έδαφος, σε φλύσχη αλλά και ασβεστολιθικά εδάφη. Έχει ύψος 15-30 m, πυραμιδοειδή κόμη, γκρίζο φλοιό, είναι μόνοικο και έχει πληροκαρπία κάθε (2)3-4 έτη.

Η Centaurea immanuelis-loewii είναι μία πολυετής πόα που αναπτύσσεται σε ξηρά πετρώδη λιβάδια, συνήθως με νότιο-νοτιοανατολικό προσανατολισμό, και πάνω σε πυριτικά κυρίως πετρώματα. Φτάνει σε ύψος τα 30-50 cm και ανθίζει τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Το είδος αυτό είναι βαλκανικό ενδημικό, και απαντά σε επτά τοποθεσίες στη Νοτιοδυτική Βουλγαρία και σε οκτώ τοποθεσίες στη Βόρεια Ελλάδα. Οι πληθυσμοί, ενώ είναι εξαιρετικά κατακερματισμένοι και στις δύο χώρες, είναι παρόλα αυτά σχετικά σταθεροί.

Η Campanula oreadum είναι ένα πολυετές χασμοφυτικό είδος. Είναι τοπικό ενδημικό είδος του Ολύμπου και απαντά σε σχισμές βράχων, σε υψόμετρα από 1800 έως 2900 m, ενίοτε και πιο χαμηλά, έως περίπου 1200 m, σε χαράδρες, σε ασβεστολιθικό υπόστρωμα. Ανθίζει από τέλος Ιουνίου έως μέσα Σεπτεμβρίου. Η Campanula oreadum είναι ένα από τα 50 ελληνικά ενδημικά είδη της οικογένειας Campanulaceae, η οποία αριθμεί στην Ελλάδα συνολικά 98 είδη.

Ο Centranthus sieberi είναι τοπικό ενδημικό είδος των μεγάλων υψομέτρων του ορεινού όγκου των Λευκών Ορέων στη Δ. Κρήτη και αποτελεί εξέχον στοιχείο της στενοενδημικής χλωρίδας που δίνει χρώμα στις δεκάδες γυμνές και άγριες κορυφές της Μαδάρας (όπως αποκαλούν οι Κρητικοί τα Λευκά Όρη). Αναπτύσσεται σε πετρώδες έδαφος, σε σάρες, σε σχισμές και στη βάση βράχων, σε υψόμετρο από 1800 έως 2300 m. Ανθίζει τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο.

To Allium gomphrenoides είναι ένα ελκυστικό βολβόφυτο που ανθίζει Απρίλιο με αρχές Ιουνίου. Αποτελεί και αυτό ένα από τα ενδημικά είδη της χώρας μας αφού φύεται αποκλειστικά στη Νοτιοανατολική Πελοπόννησο, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα καθώς και σε κάποια μικρότερα νησάκια της περιοχής των Κυθήρων. Είναι ένα σχετικά ευδιάκριτο είδος που φτάνει τα 25 εκατοστά και σχηματίζει μια πυκνή ταξιανθία με ροζ έως πορφυρά άνθη. Το συναντάμε από το επίπεδο της θάλασσας ως τα 460 μέτρα σε βραχώδεις θέσεις και φρύγανα.

Η Centaurea atropurpurea είναι σπάνιο, μη κινδυνεύον ενδημικό φυτό των Κυκλάδων και έχει βρεθεί στα νησιά Αμοργό, Ηρακλειά, Κέρο, Μύκονο και Νάξο. Φύεται σε σχισμές απόκρημνων ασβεστολιθικών βράχων σε υψόμετρα 80-700 m. Συνήθως εμφανίζεται σε περιοχές με ΝΑ ως ΝΔ προσανατολισμό. Ανθίζει κυρίως τον Μάιο.

Το πιο ακριβοθώρητο από τα τρία υποείδη του είδους Fritillaria thessala, η ενδημική F. thessala subsp. reiseri, απαντά αποκλειστικά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Φύεται σε βραχώδεις θέσεις, ανάμεσα σε μικρούς θάμνους ή φρύγανα, σε χαμηλά υψόμετρα, από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 400 μ. Η ανθοφορία της ξεκινά γύρω στα τέλη Μαρτίου και επεκτείνεται μέχρι τον Απρίλιο. Η όμορφη αυτή φριτιλλάρια συμπεριλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων του 1995 με τον χαρακτηρισμό «Τρωτό».

H Fritillaria euboeica είναι ενδημικό είδος με εξάπλωση στην Εύβοια και πιθανώς και στη χερσόνησο του Άθω (η παλαιότερη αναφορά δεν έχει επιβεβαιωθεί πρόσφατα). Ανθίζει από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τα τέλη Απριλίου (ανάλογα με το υψόμετρο). Φύεται σε ασβεστολιθικά εδάφη αλλά και σε οφιόλιθους από τα 100 έως τα 1700 m σε πετρώδη ανοίγματα δασών και θαμνώνων ή και κάτω από τους θάμνους ενώ ένας πληθυσμός βρέθηκε σε ακαλλιέργητο ελαιώνα. Διαχωρίζεται από τις φριτιλλάριες του ανατολικού Αιγαίου με κίτρινα άνθη λόγω του ότι έχει διηρημένο και λείο στύλο.